Recensie: ​Hair, een psychedelische trip met tomeloze energie

Op zondagmiddag vond in het Chassé Theater de eerste grote musicalpremière van dit seizoen plaats, de première van Hair. Een rockmusical met een cast bestaande uit Anouk Maas, William Spaaij, Tommie Christiaan, Lisanne Schut, Jeffrey Italiaander, Juneoer Mers en Raffaëla Paton.

Hair brengt ons naar Central Park in New York in de jaren zestig en vertelt het verhaal van de energieke, jonge George Berger en zijn zoektocht naar een vrije toekomst. Samen met zijn activistische vriendin Sheila, zijn vrienden Claude en Jeanie, Woof en Hud en een hoop andere jongeren behoort hij tot een onafscheidelijke vriendengroep. Ze maken zich druk over de oorlog en zetten zich af tegen de wurgende greep van de maatschappij. De groep strijdt voor vrede, liefde en vooral voor totale vrijheid.

Een verhaal dat in de basis tegenwoordig nog steeds actueel is, waarbij het echte antwoord op geweld 'liefde' is.

De voorstelling opende met een uitbundig feest dat ruw onderbroken werd door geschut en dit luidde het begin in van een twee uur durende rollercoaster. Door het stormachtige begin en een prachtige uitvoering door Rafaëlla van de wereldhit Aquarius werd de aandacht direct gegrepen. En liet je niet meer los gedurende de voorstelling, door een continue hoog tempo, energiek en heel veel enthousiasme.

Het verhaal wordt op een wat abstracte manier gebracht waardoor er soms wat onduidelijkheden ontstaan, die zichzelf gedurende de voorstelling wel weer uitlegden

Er waren diverse momenten dat een groot aantal castleden de zaal inkwam en over de stoelen al crowdsurfend zich een weg terug naar het podium baande. In de tweede helft kreeg zelfs een bezoeker een aantal minuten de volle aandacht van Berger (en de rest van de zaal), na afloop kreeg hij hier wel een knuffel van William voor terug.

De naaktscène is iets waar gedurende de aanloop van de première veel over gesproken werd. Deze scene met functioneel naakt is een belangrijk statement in de voorstelling, dit werd erg sterk opgezet met tegenlicht en indrukwekkende rode licht / teksteffecten. Seks speelt uiteraard een grote rol in de jaren 60 dus ook in Hair passeerden de nodige expliciete uitspraken de revue waardoor de toon direct goed gezet wordt.

William Spaaij zette met veel power een fantastische richtingloze George Berger neer, een bijzonder intensieve rol om te spelen. Een aantal dagen geleden kampte William nog met een keelinfectie waardoor twee try-outs geannuleerd moesten worden maar hier tijdens de première niets meer van te merken. Twee uur lang knalde hij vol energie over het podium.

Anouk was erg krachtig en geloofwaardig als de politiek-activistische Sheila en schitterde met het nummer Easy to be hard, ook kon ze zich enorm uitleven in de vele dansscènes. Erg indrukwekkend gespeeld door zowel Anouk als William was de scene waarin Sheila en Berger ruzie hadden.

De bij het grote publiek nog wat onbekendere Jeffrey Italiaander liet een Claude zien die eigenlijk niet uitgezonden wilde worden maar uiteindelijk toch ging onder druk van zijn ouders. Hij wist ons echt te raken met zijn spel. Tommie Christiaan zorgde in de rol van Woof samen met Hud, gespeeld door Juneoer Mers, voor een flinke dosis humor in de show. Woof is eigenlijk voortdurend op zoek naar zichzelf en naar zijn seksualiteit (of is hij gewoon op zoek naar Mick Jagger?), zeer overtuigend gespeeld door Tommie.

Juneoer zette zijn stereotype vol overgave neer en deed er zelfs meermalen een schepje bovenop. Voor Raffaëla was het haar musicaldebuut, begin 2006 won zij de derde editie van Idols en in 2013 won ze het programma De Beste Zangers van Nederland. In de voorstelling speelt ze de rol van June waarin ze voornamelijk zingt en haar prachtige stem erg goed tot zijn recht komt.

Lisanne Schut zorgde ook voor de nodige humor, ze speelde de vrijgevochten Jeanie, die boven alles toch wel erg in de vrije liefde geloofde 😉 met een dikke buik tot resultaat...

Het decor voor de voorstelling is vrij minimalistisch opgebouwd, bestaande uit een stellage, veel pallets en diverse grote ledschermen op de achtergrond. De band is in het decor verwerkt en er zijn verder geen grote decorwissels, je blijft dus continue op 'dezelfde plek'. Wel vinden er telkens subtiele toevoegingen plaats door de cast zoals posters die worden opgehangen. Leuk detail hierbij is dat de posters die worden gebruikt daadwerkelijk door de castleden zelf werden gemaakt voor de voorstelling.

We waren erg benieuwd naar de vertalingen van de originele nummers, maar die hebben ons zeker niet teleurgesteld! Een deel van de nummers was vertaald en een deel origineel; Die combi maakte het verfrissend en toch herkenbaar.

Hair is een kleurrijke, knallende, energievolle rockmusical met een duidelijke boodschap, een boodschap die ook vijftig jaar na het uitkomen van de musical zeker nog steeds actueel is. Een tip dit seizoen om te gaan bekijken. Let The Sunshine In!