Recensie: Pretty Woman de Musical (4 sterren)

Op zondagmiddag 8 oktober ging in het Beatrix Theater in Utrecht Pretty Woman de Musical feestelijk in première. De musical, gebaseerd op de gelijknamige film uit 1990, ging in 2018 in première in Chicago waarna een run van 448 voorstellingen op Broadway volgde.

Verhaal

De succesvolle, keiharde zakenman Edward neemt escortdame Vivian mee naar zijn hotel. Het lijkt een simpele deal voor één avond. Hij is zo van haar gecharmeerd, dat hij haar meeneemt naar een aantal zakelijke events. De eerlijke Vivian en meedogenloze Edward – ze leren elkaar én zichzelf in die paar dagen goed kennen. Ze worden verliefd, maar een relatie tussen de twee ogenschijnlijke tegenpolen lijkt door hun verschillende levens onmogelijk...

De muziek van Pretty Woman de musical is van Grammy Award winnaar Bryan Adams (Summer of ’96, Heaven, Run to You) en zijn songwriter partner Jim Vallance. Het script is geschreven door de regisseur en de scenarioschrijver van de originele film, Garry Marshall en J. F. Lawton.

Richard Gere speelde de rol van Edward Lewis in de populaire romantische komediefilm en heeft daarmee een icoon gecreëerd. In de musical mag Jan Kooijman deze schoenen gaan vullen en dat is gelukt! Jan is van origine geen zanger, maar hij weet zich goed staande tussen deze talentvolle cast. Gaandeweg de voorstelling wordt hij vocaal zekerder. De chemie in de scene’s tussen Jan en Shanna Slaap spat ervan, waarbij de dansscène (met de achtergrond van Jan) vanzelfsprekend een lust voor het oog zijn.

Shanna brengt ons een eigenzinnige iets wat onbeholpen (en geregeld dubbelzinnige) Vivian. Het moment uit de film dat ze op het kleedje op het rand van het toneel de aardbeien verorbert weet ze prachtig te hercreëren. Ook de wereldberoemde badkamerscène is op een ingenieuze manier doorvertaald naar het toneel.

Elke held heeft een sidekick en Vivian heeft Kit de Luca, gespeeld door Dana van der Geer, ze maakt een verpletterende entree, haar stem is waanzinnig en ze weet elke noot bij ons binnen te laten komen, ze is een feest om naar te kijken en te luisteren.

Als we het even over het toneelbeeld hebben… alles ademt de sfeer van de jaren 80, van de kostuums tot de kapsels en de mobiele telefoon van Edward. Dit komt gelijk al tot uiting in de Hollywood Boulevard scène, de zwervers, prostituees en een stereotype blij toeristenstel zijn het recept voor een energieke opening.

Nog een rol die er voor ons uitsprong, vertolkt door Jimi Hendrikse: Guilio de piccolo. Knap hoe hij in elke scène de lachers op de hand kreeg en al snel veranderde in de publiekslieveling. De scenes in het hotel met de mannelijke ensembleleden dansend op hoge hakken wist de zaal aan het lachen te krijgen. De suggestie van de lift d.m.v. licht en de ongemakkelijk scene met Jimi is ingenieus.

Mitch Wolterink had het druk, hij speelde drie rollen (Happy man, Mr. Thompson en Mr. Hollister) waarin hij schijnbaar moeiteloos van happy man, naar hotel manager Mr. Thompson en weer terug switcht. Een cadeautje tijdens deze voorstelling is de operascène die er in verwerkt is. Froukje Zuidema en Victor Marinus zetten een vocaal stukje opera neer waar je u tegen kan zeggen en de staande ovatie van Vivian aan het einde snappen we volledig!

De voorstelling kent amper black-outs, waardoor er een aangenaam tempo in zit. De meeste changement wissels worden door de cast zelf tijdens het spelen gedaan, het decor is vindingrijk opgebouwd waardoor het minimalistisch maar ook multifunctioneel inzetbaar is.

Pretty woman is de feel good musical van dit moment.