Muziek, dans, zang, en heel veel energie. ONE de Musical zet de zaal - inclusief LED-boxen - geheel op z’n kop. En dát hebben we ervaren. Met een wat ongemakkelijk begin, begonnen we we vol verwachting - en een beetje spanning voor wat ging komen - het verhaal te beleven. En eerlijk: we hadden wel zin in wat romantiek.
ONE is in de basis een verhaal over volmaakte liefde en speelt zich af in de setting van het oude Egypte. Mira is de dochter van koning Cheops, die tevens naamgever is van de wereldberoemde piramide. Zij valt als een blok voor de charmes van Amon, een arbeider die bouwt aan de creatie van dit iconische bouwwerk.
Peter Lusse (Dr. North) probeerde in zijn intro op een humoristische wijze de zaal mee te krijgen in het verhaal. Helaas loopt dit intro ongemakkelijk en duurt dit net iets te lang, ook vallen de grappen niet echt. Naast de humor die niet helemaal lekker overkomt, is zijn rol binnen het verhaal ook wat onduidelijk.
De zaal is compleet afgestemd op het oude Egypte. De grote schermen aan de zijkanten van de zaal, maar ook het plafond, tonen kenmerken van onder andere een zanderige tempel. En die visuals? Die zagen er vanaf het begin erg mooi uit net als alle andere visuals die gedurende de show te zien zijn. Helaas liet tegelijkertijd het decor wel te wensen over. Doordat er alleen gebruik wordt gemaakt van LED-schermen en verder geen ‘echte’ decorstukken, oogt het geheel nogal kaal en kil. En dat past niet bij een romantisch liefdesverhaal. Ook de kostuums kwamen niet allemaal even mooi uit de verf.
Speciaal voor ONE werd regisseur Bart Doerfler uit Las Vegas aangetrokken en zijn invloed is heel goed te zien. Freerunners die tegen de wanden op klimmen. Gebeurtenissen die zich afspelen in elke hoek van je oog. Het was weliswaar een echte show. Alsof we even Las Vegas binnenstapten. Ergens mooi, maar vooral toch gek, want eigenlijk horen we in het oude Egypte te zijn. Naast dansers die echt alles, maar dan ook álles geven, zorgen de loopbruggen boven en naast ons er helaas wel voor dat je niet goed weet waar je moet kijken. En dat maakt het lastig om je aandacht erbij te houden. Er gebeurt namelijk écht teveel. En dat is zonde. Zo staat bijvoorbeeld Nienke Latten (Mira) op een gegeven moment op een loopbrug te zingen en veel mensen kunnen haar niet zien. En zo zijn er vaker van dit soort momenten.
De inhoud van het verhaal is niet sterk. We wilden meegesleept worden, de warmte van liefde voelen branden én misschien wel een traantje laten. Maar dat zat er helaas niet in.
Wel moeten we grote complimenten geven naar Soy Kroon (Amon), Nienke Latten (Mira) en Jeroen Phaff (Cheops) voor hun fantastische acteer- en zangkunsten. Zij sprongen er écht uit. Ook Quinten de Smedt (Paneb) mogen we daarbij zeker niet vergeten, want ook hij speelde zijn rol goed. Door zijn sterke spel hebben we hem in ons hart gesloten.
Al met al is ONE veel meer een Las Vegas achtige show geworden dan een musical die het misschien geforceerd probeert te zijn. Was men nog meer in de richting van Las Vegas stijl gegaan waarbij het label musical los werd gelaten, dan was er wellicht nog meer uit te halen. De zang, de dans en de energie klopte. Alleen de inhoud van het verhaal zorgde ervoor dat de geloofwaardigheid en onze aandachtsspanne flink wat omlaag ging. En dat is jammer. Want de hoofdrolspelers en het ensemble hebben absoluut de kwaliteiten.
Door: Marlon Achteresch
Scenefoto's: Axel Drenth
Castfoto's: Musicalweb.nl
