Op maandag 16 juli bezochten we Tina the Musical in het Aldwych Theatre in London. De musical over The Queen of Rock and Roll geproduceerd door Stage Entertainment.
Dat merk je al bij de eerste klanken van Simply the Best - het openingsnummer. Het gehele publiek wordt wild zodra de prachtige benen van Tina op het toneel verschijnen. Het lied wordt echter niet afgemaakt, maar dit voert haar terug naar het begin: haar kindertijd in Tennessee. Waar ze verlaten werd door zowel moeder als vader. Daarna volgen haar moeilijke jaren met Ike waarin ze mishandeld wordt. Vervolgens staat ze op en wordt ze een van de krachtigste vrouwen die we kennen met een grootste carrière.
Het verhaal over Tina is niet nieuw of verrassend, maar de musical is wel enorm pakkend, prachtig ogend en het wordt fantastisch gebracht. De kostuums zijn kloppend. Als Tina met pruik en een rood jurkje op het toneel verschijnt, geloof je echt dat Tina Turner op het toneel staat. Het decor is simpel, maar effectief. Deuren komen vanuit de grond naar boven en er is een draaiende rand waar ook gebruik van wordt gemaakt door de acteurs. Verder wordt gewerkt met effecten achterop het doek, bijvoorbeeld katoenplantages en een snelweg wanneer Tina vlucht van Ike.
Het orkest klonk vol en precies zoals het hoort bij de liedjes van Tina Turner. Zowel pittige rock and roll music als emotionele soulnummers.
Toen Tina op het toneel verscheen, kwam er bij mij een kleine teleurstelling dat we niet de alom geprezen Adrienne Warren hadden als actrice, maar Jenny Fitzpatrick. Toen ze begon vond ik haar wat zacht voor Tina. Echter toen het verhaal zich verder ontpopte veranderde ze, helemaal na de pauze, in een ware Tina Turner. Fenomenaal, wat kan die vrouw acteren en zingen. Sterker nog, ik vond haar misschien nog wel beter dan wat ik van Adrienne heb gezien in trailers.Je leefde ontzettend met haar mee en geloofde alles wat ze deed. Het is zo onwijs knap om de Tina-pasjes te dansen zonder compleet aan het zuurstof te moeten tussendoor en er dan ook vervolgens nog fantastisch bij te kunnen zingen.
De tweede grote held van de musical was Kobna Holdbrook-Smith als Ike. Als je niet beter wist, zou je denken dat het Ike zelf was die op het podium stond. Met zijn prachtige lage stem kon hij samen met Jenny de prachtigste nummers zingen. Hij transformeerde vlekkeloos van een macho playboy, naar een gewelddadig monster, naar een man met enorme verlatingsangst. Het is zo knap om die verschillende types in een personage samen te voegen. Dat kan Kobna Holdbrook-Smith. Petje af en een diepe buiging voor deze acteur.
Aan het einde van de voorstelling zingen de acteurs nog een aantal grote hits van Tina Turner, waarbij iedereen uit z'n dak mocht gaan in het theater. Het was een waar meezingfestijn. Een minpuntje van de gehele voorstelling was dat er geen Tina after after party was, want we wilden zo graag verder dansen en zingen. Ik denk dat dat genoeg zegt over de show.
Komt dit zien mensen, fantastisch. Een dikke 5 sterren.
Door: Martine Fransen-Nijland
