Op West End bezochten we de musical The Curious Case of Benjamin Button. Deze productie wordt in Engeland aangeprezen, en met reden: de musical heeft in 2024 een Off West End Award gewonnen voor beste musicalproductie. Tevens heeft hoofdrolspeler John Dagleish een Olivier Award gewonnen voor zijn vertolking van Benjamin Button. Voor ons nóg meer reden om te gaan kijken. We are curious!
Het verhaal
Benjamin Button wordt geboren in een klein vissersdorpje. Maar bij zijn geboorte gebeurt er iets bijzonders: hij komt niet als baby, maar als een oude man ter wereld. Tijdens de musical zie je zijn levensverhaal, dat zich van oud naar jong afspeelt. Zijn ouders willen hem verborgen houden omdat ze zich schamen voor Benjamin. Zij willen hem eigenlijk liever niet, want zij hadden zich voorgesteld - of liever: gehoopt - een kind op te mogen voeden. De moeder van Benjamin kiest er daarom voor om uit het leven te stappen, iets waarvoor de vader Benjamin de schuld geeft. Benjamin verlaat uiteindelijk het ouderlijk huis op zeer oude leeftijd om meer van de wereld te zien. Zijn vader waarschuwt hem dat hij nooit gelukkig zal worden met iemand, want wie wil er nou met iemand leven die uiteindelijk zelf een baby wordt?
De musical
De musical bestaat uit veel muziek. De 13 spelers zijn tevens (bijzonder goede) muzikanten, en er worden zo’n 30 verschillende instrumenten bespeeld tijdens de show. De muziek is folkmuziek en doet denken aan de productie Come From Away. De muziek past goed bij het verhaal en gaat van dansbare nummers naar mooie ballads.
John Dagleish moet in zijn rol door houding en stemgebruik laten zien dat hij verandert. Zijn lijf verandert letterlijk en figuurlijk. Er is niet gekozen voor extra grime of pruiken, maar puur spel en kleine attributen, zoals een wandelstok, om aan te tonen dat hij oud is. John speelt de rol met overgave en heel realistisch. Je raakt gefascineerd door zijn spel, en ook zijn zang is heerlijk om naar te luisteren. De chemie tussen John en Clare Foster (die Elowen, de vrouw van Benjamin, speelt) is voelbaar. Beiden zijn aan het einde geëmotioneerd door hun samenspel. Clare is een pittige tante, een geloofwaardige kroegdame met een dijk van een stem.
De chemie op het podium tussen de spelers is groot. Het bespelen van de instrumenten en tegelijk zingen, dansen en acteren gaat ze allen goed af. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld. Het verhaal loopt lekker door en er zijn mooie regiekeuzes gemaakt, bijvoorbeeld bij de bijna-verdrinkingsscène van Benjamin, die volledig via licht en slowmotion wordt uitgebeeld. Ook het creëren van een zandbak op het podium via een klep in de speelvloer is een knap staaltje theatertechniek. Het geluid was echter hier en daar niet in balans en er zaten wat kleine verhaallijnen van dorpsbewoners in die niet altijd van toegevoegde waarde waren.
The Curious Case of Benjamin Button the Musical is absoluut de moeite waard om te bezoeken en speelt nog tot en met 15 februari 2025 in het Ambassador Theatre in Londen. Voor degene die benieuwd zijn naar de muziek, er staan drie nummers uit de musical op Spotify.
Door: Marieke Visser
