Zondagmiddag ging in Koninklijk Theater Carré de musical Hadestown in première, een bewerking van de Broadwayhit waarin de oude Griekse mythen van Orpheus en Eurydice, Hades en Persephone tot leven komen in een meeslepende mix van muziek, poëzie en politiek. Hadestown vertelt het verhaal van Orpheus, een jonge muzikant die met zijn muziek de wereld wil helen en zijn geliefde Eurydice probeert te redden uit de onderwereld. De gespannen relatie tussen Hades en Persephone, ooit vervuld van liefde maar nu getekend door afstand en onbegrip, vormt een krachtige tweede verhaallijn.
De muziek is zonder twijfel één van de sterkste pijlers van deze productie. De combinatie van jazz, blues en folk geeft de show een unieke en herkenbare sfeer. Rauw en emotioneel, maar ook swingend en levendig. Niet voor niets is de originele muziek van Anaïs Mitchell wereldwijd beroemd geworden. Het decor stelt een soort café voor, dat als centrale ontmoetingsplek wordt gebruikt en tegelijkertijd als poort naar de onderwereld. Die dubbele functie werkt goed en draagt bij aan de gelaagde sfeer van het verhaal. Een sterk visueel element is het gebruik van draaiende schijven in de vloer, die zorgen voor dynamiek in de scènes. Ook de lift in de vloer van het toneel, die fungeert als toegang tot Hadestown, werd op een interessante en betekenisvolle manier ingezet, zowel functioneel als symbolisch. Er werd slim en sfeervol gebruikgemaakt van licht om de emoties van de scènes te versterken, elke lichtwissel droeg bij aan het verhaal.
De hele cast leverde een solide en overtuigende prestatie. De rollen zijn sterk gecast, met bijzondere uitblinkers. Edwin Jonker als Hades wist een complex personage neer te zetten: duister, maar niet zonder menselijke trekjes. Zijn stem klonk krachtig en indrukwekkend, wat perfect paste bij zijn rol als heerser van de onderwereld. Daarnaast was Joy Wielkens als Persephone zonder meer een hoogtepunt van de avond. Haar charisma, zang en dans zorgden voor echte vonken op het toneel. Ze wist met flair het publiek in te pakken en gaf haar personage een sprankelende invulling.
Jeangu Macrooy overtuigde als Orpheus met zijn krachtige, emotionele zang, terwijl Sara Afiba Eurydice op indrukwekkende wijze neerzette als een jonge vrouw vol idealen en kwetsbaarheid. Claudia de Breij bracht als verteller Hermes structuur in het verhaal, en haar jarenlange toneelervaring was duidelijk te merken in haar zelfverzekerde en natuurlijke aanwezigheid. Het koor van The Fates, met onder anderen April Darby, viel op door hun sterke samenzang en intrigerende aanwezigheid op het toneel. Extra lof voor April, die speciaal voor deze rol accordeon heeft leren spelen.
Toch was niet alles perfect. De chemie tussen Jeangu (Orpheus) en Sara (Eurydice) miste net dat beetje magie dat nodig is om het hart van het verhaal écht te laten kloppen. De grote motivatie van Orpheus – zijn grote liefde redden uit de onderwereld – voelde daardoor iets minder geloofwaardig. En hoewel beide acteurs op individueel niveau goed presteerden, kwam hun liefdesband op het toneel minder sterk over dan gehoopt.
De Nederlandse versie van Hadestown is muzikaal en visueel een feest. Met een ijzersterke cast en een rijke muzikale basis weet de show te overtuigen en te ontroeren. Ondanks een klein gemis in de chemie tussen de hoofdpersonages, is deze productie absoluut een aanrader voor muziekliefhebbers en theaterfans. Een betoverende reis naar de onderwereld, en misschien ook weer terug.
Castfoto's: Musicalweb
Scenefoto's: Danny Kaan
