Verhaal
In het Sarphatihuis in Amsterdam zit een oude man. Hij glimlacht. Het is nacht. De andere oudjes zijn naar hun kamers, maar hij heeft een fijn tafeltje dicht bij de piano in de grote hal. Het is wellicht de laatste nacht in het leven van de oude Ramses Shaffy. De voordeur gaat open en daar staat zijn jongere evenbeeld met glazen en wijn. Die jongere Ramses moet het hele leven nog meemaken. Hij moet nog zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken én bewonderen. Hij moet nog eenzaam dwalen door het stille Amsterdam waar de auto’s en de fietsen levenloze dingen zijn. Hij moet z’n hoofd nog in z’n nek gooien in de regen om z’n smoel lekker nat te laten worden.
Ramses is een muzikale voorstelling, omdat het leven van Ramses Shaffy vol van muziek was. Hij laat zijn liedjes zwerven, omdat ze zijn levensverhaal vertellen. Een leven gaat in een nacht aan hen voorbij. Een rijk leven, een mooi leven, een avontuurlijk leven, een verdrietig leven. Maar laat hem, laat hem, laat hem, laat hem… hij heeft het altijd zo gedaan.
Scènefoto's
Scenefoto's: Joris van Bennekom
