Single Camping, de hilarische, tikkeltje absurdistische kampeerkomedie voor iedereen die weet hoe het is om single te zijn. Wat gebeurt er als je als single op een kampeervakantie gaat met vijf uiteenlopende types met elk een eigen verhaal? En dan ook nog eens een camping met een ‘happy-singles-concept’ gerund door een iets te fanatieke therapeute en een gender neutrale animatieclown. Dit hebben wij als Musicalweb mogen ontdekken bij deze doldwaze voorstelling met Ilse Warringa, Rop Verheijen, Tjitske Reidinga, Elise Schaap en Peter Blok.
Plastisch chirurg Menno, de hysterische kunstenares Francesca en de nuchtere en eerlijke Sandy, zijn de eerste gasten. De camping is opgericht door Christel, een asexuele gescheiden vrouw, die leeft volgens de regel dat je gelukkig moet kunnen zijn met jezelf. Zij was eerder getrouwd met Johan. Echter, door een genderidentiteitscrisis gaat hij tegenwoordig door het leven als zij, namelijk als Johannie, door Rop Verheijen.
De simpele, maar hilarische verhaallijn, geschreven door Marijke Gubbels, komt wat traag op gang. Echter, zodra de workshops beginnen komt de zaal los. De ene na de andere fantastische oneliner wordt uit de mouw geschud en niets wordt ons bespaard.
Elise Schaap, die als koningin van de persiflages, de rol van de nuchtere Sandy op zich neemt, zorgt voor vele lachsalvo’s. Naast haar formidabele spel zorgt zij met haar zang dat zij een genot is om naar te kijken.
Tjitske Reidinga, die niets te gek vindt, zet met Francesca een absurdistisch karakter neer. Desalniettemin is haar spel geloofwaardig en een ware toevoeging aan deze cast.
Ilse Warringa en Rop Verheijen, mede bekend door De Luizenmoeder, laten beiden wederom zien waarom zij tot de top van de Nederlandse komedie behoren.
Alleenstaande en gefrustreerde vader Menno, gespeeld door Peter Blok, is een goede tegenhanger van alle vrouwelijke hormonen op het toneel, waar hij met zijn zoetgevooisde stem menig vrouwenhart op hol doet slaan.
De korte, doeltreffende liedjes, geschreven door Jan en Keez Groenteman, zijn van het niveau van De Luizenmoeder, waarbij de harmonieën een genot zijn om naar te luisteren. Het minimalistische, echter multifunctionele decor, bestaande uit kleine tentjes geven het publiek het gevoel echt op een camping te zijn.
Het script neemt na de pauze een verrassende wending wanneer ieder voor zich kiest en op zoek gaat naar een happy end. Voor de kijker is deze laatste scene langdradig en onsamenhangend, waarbij een drukke en overspannen sfeer wordt gecreëerd met de vele geluids- en lichteffecten. Deze slotscene had wat ons betreft een tandje minder gemogen.
Echter, de combinatie van de droge humor en een cast van formaat maken deze voorstelling een heerlijke avond uit!
Door: Maaike van Hoesel
Scenefoto's: Raymond van Olphen
