Dit is één van die musicals waar je van zegt; deze moet je zien! Gelukkig hoeven we in Nederland niet meer lang te wachten en kunnen we al snel genieten van deze musical die naast een goed verhaal en mooie liederen, ook nog iets heel bijzonders heeft. Zowel het script als het creatieve team voor het schrijven van de musical, bestaat alleen uit vrouwen. Waitress is tot nu toe, nog de enige die dat heeft en ik mag zeggen met succes. Of de musical alleen geschikt is voor vrouwen? Niet perse, want het verhaal is herkenbaar voor iedereen; man of vrouw.
Verhaal
Jenna Hunterson (Lucie Jones) is een serveerster met een gave voor het bedenken en maken van taarten en quiches, wat ze leerde van haar moeder. Ze leeft haar passie uit in het cafetaria waar ze werkt met medeserveersters en vriendinnen Becky (Marisha Wallace) en Dawn (Laura Baldwin). Dat kan ook nergens anders, want ze zit gevangen in een van haar kant ongelukkig huwelijk met de jaloerse, egoïstische en egocentrische Earl Hunterson (Peter Hannah).
Jenna's hoop om in het geheim wat te sparen en vervolgens Hunterson te verlaten, wordt helemaal klein wanneer ze zwanger van hem blijkt te zijn. Om zekerheid te krijgen of de uitslag van de zwangerschapstest klopt, bezoekt Jenna de huisarts. Haar vaste dokter blijkt met pensioen te zijn en de plaatsvervanger Dr. Pomatter (David Hunter), die ze in eerste instantie maar een rare vindt, blijkt leuker te zijn dan gedacht en ze worden stapelverliefd op elkaar. De eindelijk gelukkige Jenna is niettemin nog altijd getrouwd met Hunterson en ook zwanger van hem. Hoewel hij blij is met de aankomende baby drukt hij haar alvast op het hart dat hij op de eerste plaats dient te blijven komen voor haar. Hij lijkt daarbij totaal blind voor zijn eigen egoïsme.
Dr. Pomatter schijnt een totaal andere man met aandacht voor wat Jenna wil en te zeggen heeft, maar is net helaas ook al getrouwd. Jenna heeft daarom ernstige twijfels over wat te doen. De humeurige café-eigenaar Old Joe (Andrew Boyer) ziet het met lede ogen aan en wil Jenna bijstaan, maar ondertussen niet verraden aan de buitenwereld dat hij wellicht zo'n kwade nog niet is.
De musical
De opening gaat gelijk over het maken van een taart. De recepten en ingrediënten vliegen je om de oren omdat Jenna op allerlei momenten nieuwe taarten bedenkt; momenten waar een verhaal achter zit. De eerste taart maakt ze als ze erachter komt dat ze zwanger is en eigenlijk liever niet had gewild. Tenminste niet van Earl. Zelfs in het lied dat ze aan het wachten is samen met haar vriendinnen op de uitslag, is de humor al volop aanwezig met licht sarcasme. Want liever negatieve dan positieve uitslag.
Uit de test blijkt Jenna dus zwanger te zijn en denkt ze na; hoe nu verder. Haar vriendinnen Becky en Dawn steunen haar in alles al hebben zij ook hun eigen verhaal in de voorstelling. Becky blijkt ook getrouwd te zijn en kinderen te hebben maar uit het gekibbel met Cal (Stephen Leask) heb je al het idee dat er iets gaat ontstaan tussen die twee en dat blijkt ook te zijn.
Dawn is online maar eens op zoek gegaan naar een man. Daar komt ze iemand tegen waar ze een date mee heeft van 5 minuten en toen al heeft verteld waar ze werkt. Sindsdien is deze man, Ogie (Blake Harrison), niet meer weg te slaan uit de cafetaria.
Deze drie verhalen zijn de lijnen in de musical. De met humor verweven verhalen maar ook een zeer serieuze onderlaag; Jenna die het zo moeilijk heeft thuis en ook nog zwanger is van iemand waarmee ze liever de toekomst niet deelt. Becky die eigenlijk ook getrouwd is maar meer aandacht nodig heeft en Dawn zo onzeker en geen ervaring in de liefde.
De rol van Jenna wordt fenomenaal gespeeld en gezongen door Lucie Jones. Wij waren echt geraak door haar. Het kwam allemaal zo natuurlijk over alsof het haar eigen verhaal is. De emotie was zichtbaar toen ze de baby in haar armen hield en ook eindelijk besloot om voor zichzelf te kiezen. Er vielen vele tranen in de zaal.
David Hunter als Dr. Pomatter was te hilarisch. De lach zat echt aan zijn kont geplakt want hij hoefde alleen maar iets in zijn gezicht te doen of het publiek lag al dubbel. De chemie tussen Lucie en David is groot en je ziet hier en daar ook dat David weleens buiten het script om grappen uithaalt met mede castleden wat het voor het publiek, nog vermakelijker wordt.
Laura speelt de rol van Dawn als iemand waar je een dikke knuffel aan wilt geven. Zo lief en aandoenlijk door haar ietwat autistische trekjes maar iemand die echt voor iedereen klaar wil staan. Haar stem is wat twang wat goed bij de rol past maar eerst even wennen was om naar te luisteren. Ze speelt de rol met overgave en veel hilariteit.
Becky, gespeeld door Marisha, is vooral veel aan het kibbelen en valt in haar spel minder op dan de andere twee dames. Tevens was haar solo helaas, ondanks haar goede intentie, ietwat onzuiver.
Het decor is veelal hetzelfde beeld, er zijn voornamelijk drie plekken; thuis, werk of bij de dokter. Deze drie plekken worden gemakkelijk gewisseld en doen echt Amerikaans aan. De band zit op het podium en worden regelmatig betrokken bij de voorstelling, bijvoorbeeld de gitarist die op een bank in de cafetaria gaat staan om ‘anders’ onderdeel te zijn van de musical. Al met al een voorstelling waar je echt met een lach op je gezicht naar buiten loopt. We zijn erg benieuwd hoe deze productie in Nederland gaat uitpakken.
Door: Marieke Visser
Scenefoto's: Johan Persson
