In de NDSM-loods in Amsterdam vond maandagavond de koninklijke première van The Color Purple plaats. Talloze prijzen voor het boek, de film en de Broadway-versie is hier nu de Nederlandse musicalversie naar het boek van Alice Walker uit 1982. Producent OpusOne heeft na een aantal prachtige musicals opnieuw een gedurfde zet gedaan met deze productie, waarvan we mogen concluderen dat dit een ware parel is in de collectie.
Het verhaal neemt ons mee terug naar het begin van de vorige eeuw in de zuidelijke staten van Amerika, waar ongelijkheid en onderdrukking de boventoon voerden. Hoewel de slavernij afgeschaft is, ervaart iedereen de onderdrukking alsof het de actualiteit is.
Deze musical vertelt de reis van Celie, een 14-jarig meisje, die samen met haar zusje Nettie hoop heeft op een beter leven nadat haar twee kinderen, verwekt door stiefvader, haar zijn afgenomen. Echter, Celie wordt als een product afgedaan en wordt gedwongen te trouwen met Mister, een man die haar lichamelijk en psychisch mishandeld. In de eerste akte maken we kennis met de vrouwen in haar leven, haar zusje Nettie, schoonzus Sofia en de maitresse van Mister Albert, Shug Avery, die haar het vertrouwen geven om voor zichzelf op te komen en haar eigen leven te kiezen. In de tweede akte leidt dit ertoe dat ze zich losmaakt van de dominante Mister en naar Memphis vertrekt. Hoop en geluk zijn nabij als Celie de winkel en het huis van haar vader erft en een eigen broekenlijn opzet.
De absolute ster van de avond is Naomi van der Linden, die de rol van Celie speelt. Ondanks dat zij van nature geen zangeres is, doet zij vocaal niet onder voor de rest van de cast. Haar emoties zijn door de gehele zaal voelbaar en speltechnisch is zij overtuigend. De transformatie die zij gedurende de voorstelling doormaakt van onderdrukt meisje tot vrijgevochten vrouw is fenomenaal om naar te kijken.
Eén van de vrouwen die haar zelfvertrouwen geeft om voor zichzelf op te komen is Shug Avery. Zij wordt gespeeld door Ana Milva Gomes, die met haar sensuele stem en uiterlijk, Celie laat ontdekken wat het is om geliefd te zijn en lief te hebben. Het prachtige duet tussen Celie en Shug ontroert het publiek tot tranen. Ana Milva zet haar rol overtuigend neer.
Sofia, gespeeld door Jeannine La Rose, is de schoonzus van Celie. Door haar zware verleden van mishandeling heeft zij besloten nooit meer geslagen te worden. Jeannine La Rose kennen we van eerdere rollen in Mary Poppins en Hair, maar met deze rol komen de vele talenten tezamen. Met haar humor zorgt zij voor lucht in het stuk en met haar verschijning en vocaal talent, trekt zij alle aandacht naar zich toe. Ook zij zet een krachtige vrouw neer en is een genot om naar te kijken.
Edwin Jonker, die de rol van Mister speelt, laat zien dat ook hij een product van zijn verleden is en hierdoor is gevormd. In het begin zien we hem als een dominante en harde man. Hij verandert ook door de tijd en de voorvallen en hierdoor komt hij bij zijn gevoel terug en leert hij om mensen met respect te behandelen.
Het decor is simpel, maar dit maakte de voorstelling niet minder goed. Eenvoudige, houten boxen en er werd veel gewerkt met licht. Wanneer Celie haar eigen kracht voelt, gaan de boxen opzij en zien we een tuin met prachtige, paarse bloemen. Gevoel en decor komen dan samen. De muziek is een prachtige mix van jazz, blues, gospel en Afrikaanse muziek. De saamhorigheid binnen de cast is duidelijk voelbaar. Het ensemble maakt de gehele cast compleet.
Het verhaal eindigt als Celie en Nettie elkaar weer in de armen sluiten, wat een prachtig einde geeft aan deze voorstelling. Er klonk een luid gesnik vanuit de zaal, dus het kwam zeker aan bij het publiek. Deze prachtige musical moet echt gezien worden. De thema’s zijn nog steeds actueel en het wordt op een overtuigende manier gebracht. Zoals Celie zegt: “Ik ben wel arm, ik ben wel zwart, misschien wel lelijk, maar ik ben hier”.
Door: Martine Fransen-Nijland en Maaike van Hoesel
