Musicalweb was op zondag 29 september aanwezig bij de première van Saturday Night Fever in Theater aan de Parade in Den Bosch. Dit wereldwijde musicalsucces uit 1998, gebaseerd op de gelijknamige film uit 1977 met de wereldhits van The Bee Gees en anderen, wordt opnieuw geproduceerd door De Graaf en Cornelissen Entertainment. Het verhaal speelt zich af in het gewelddadige en bijna bankroete New York van de jaren zeventig. We stappen in het leven van een aantal jonge mensen, op zoek naar hun eigen identiteit en een beter leven. In deze nieuwe versie van Saturday Night Fever worden we teruggevoerd in de tijd naar New York in de jaren ‘70. Het leven is hard en rauw, en zorgen worden alleen vergeten op zaterdagavond in de disco 2001 Odyssey, door te dansen. Dan is er afleiding en hoop.
In de hoofdrollen staan Buddy Vedder (Tony Manero) en Esmée Dekker (Stephanie Mangano), Gina Bentvelsen (Annette) en Barry Beijer (DJ Monty). Alle vier leveren zij uitstekend werk: spel, zang, dans en emotie waren goed! Maar degene die echt voor kippenvel zorgde en gevoel en emotie zeer goed kon overbrengen, waardoor gedurende zijn nummer Reddeloos de haren op je arm overeind gingen staan, was Michael Muyderman als Bobby C.
In deze voorstelling, geregisseerd door Martin Michel, is gekozen voor een minder realistische en meer abstracte manier om het verhaal te vertellen. Ondanks dat dit het verhaal goed weer geeft en begrijpelijk maakt, moet het net je smaak zijn. Hierdoor volgen scènes elkaar snel op. Voor ons was het bijvoorbeeld een gemis dat ‘de gewone keukentafelscène’ niet aanwezig was. In de tweede akte kwam er wel wat meer rust, waar de juist wat langzamere nummers zoals Reddeloos en Jong als ik was (Prachtig uitgevoerd door Esmée Dekker) te horen waren. Hierdoor had het publiek meer tijd om de scènes te volgen en niet alleen maar omver geblazen te worden door een wolk van energie.
Doordat er voor een abstracte manier van regisseren is gekozen, is het decor erg minimaal en wordt er veel gebruikgemaakt van spiegels. Een mooie metafoor, maar voor ons miste het nog net de ‘body’ om het verhaal wat meer neer te zetten of tijd te geven om tussen de scènes door even op adem te komen. Toch konden wij ook genieten van de creatieve regie-oplossingen, zoals hoe op abstracte wijze de verfwinkel waar Tony werkt werd neergezet, en hoe de platenspeler tot leven kwam zonder deze daadwerkelijk te gebruiken.
Er is gekozen voor veel ensemblewerk, en met name in de choreografie, die er onder leiding van Chiara Re erg strak uitziet! Het is disco, jazzy, feelgood, en of het nu om de ‘Latin-wedstrijddans’ of een ‘Laat me dansen’ gaat, het laat je voelen dat je zelf ook op die dansvloer wilt staan. Dan doe je naar onze mening iets heel goed.
Degenen die destijds Saturday Night Fever hebben gezien in de versie met o.a. Joost de Jong en Chantal Jansen (2001-2003) of in de versie met Joey Ferre en Noortje Herlaar (2012) zullen merken dat dit een vernieuwde versie is. Andere vertaling, andere setting, nieuwe choreografie, maar hetzelfde verhaal. Het blijft een feestje en de cast levert uitstekend werk, maar het is een kwestie van persoonlijke voorkeur of je deze vernieuwde, meer abstracte versie aanspreekt.
Door: Ragna Wetzels
Castfoto's: Musicalweb
Scenefoto's: Roy Beusker en Annemieke van der Togt
