Producent De Kernploeg kondigde in april 2020 aan, de musical Hello Again uit te stellen naar de zomer van 2021. We hebben er toch nog een jaar langer op moeten wachten, maar op 2 juli jl. was er dan de première. Deze vond plaats in het DeLaMar West in Amsterdam.
Michael John LaChiusa, verantwoordelijk voor de muziek en tekst, baseerde zijn musical op het destijds zeer controversiële toneelstuk Reigen van Arthur Schnitzler. Een toneelstuk uit 1897 over het decadente Weense leven rond 1900. Destijds was het stuk zo controversieel dat het lange tijd niet mocht worden opgevoerd. Voor de huidige musical-uitvoering is er een leeftijdsadvies van 16+ afgegeven. De regie is in handen van Benno Hoogveld en de staging/choreografie werd door Hannah van Meurs i.s.m. Qshans Thode vorm gegeven.
De cast bestaat uit: Cystine Carreon, Desi van Doeveren, Lisse Knaapen, Doris Baaten, Hugo Haenen, Jip Bartels, Brigitte Heitzer, Stef van Gelder, Marijn Brouwers en Jeroen Sigterman.
Het verhaal, dat dwars door de twintigste eeuw heen loopt, laat ons kennismaken met tien verschillende karakters, waaronder bijvoorbeeld een prostituee, een soldaat, een echtgenoot en een actrice. In tien op het eerste oog losstaande dialogen zien we steeds twee karakters op de dunne scheidslijn tussen liefde, lust en macht. Alle karakters, bang voor de eenzaamheid, zijn op zoek naar connectie.
Aan het einde van elke scène stapt een van de karakters naar de volgende scène in een compleet ander decennium. Zo begeven we ons bijvoorbeeld in een door lust gedreven homoseksuele scène op de Titanic of beleven we opeens de broeierige sfeer in een New Yorkse dansclub in de jaren ’70.
Elke dialoog, die gespeeld wordt, bevat expliciete scènes, waardoor het leeftijdsadvies voor deze musical duidelijk wordt. Je zult waarschijnlijk als acteur/actrice heel wat drempels over moeten om dergelijke scènes met elkaar te spelen. Maar ditzelfde geldt natuurlijk ook voor het publiek, wat voor het eerst kennismaakt met het verhaal en naar deze scènes komt kijken. Het voelde hier en daar dan ook ongemakkelijk om de diverse scènes te aanschouwen. Tegelijkertijd wekte het ook veel nieuwsgierigheid op, waardoor je het verhaal wel blijft volgen en respect krijgt voor de spelers.
De musical duurt ongeveer anderhalf uur, er is geen pauze, en alle spelers zijn voortdurend on stage. Het acteerwerk is bijzonder goed. Zo blijft de gezichtsuitdrukking van de zuster (Lisse Knaapen), die seks heeft met de soldaat, maar dat eigenlijk niet wil, nog lang bij. Het publiek krijgt even luchtigheid en kan lachen in de scène van de student met de echtgenote, maar over het algemeen betreft het serieuze ingrijpende verhalen in deze musical.
De zang is goed uitgevoerd, maar het zijn niet de mooie melodielijnen die je meestal bij een musical verwacht. Hier zijn het vooral de gesproken teksten die doorlopen in de zang. Dit is zeker niet gemakkelijk en bijzonder knap gedaan. Gelukkig was de dictie van een ieder ook heel goed, waardoor je de verhaallijn ook makkelijk tijdens de zang kon blijven volgen.
Het decor wordt vormgegeven door een fraaie constructie van aluminium balken, die verschillende ruimtes creëren en waarmee, door het verplaatsen van positie, een hekwerk bijvoorbeeld opeens kan fungeren als sofa. Op de achterwand worden beelden geprojecteerd met de acteur/actrice uit de scène van dat moment. Helaas waren deze projecties niet altijd even duidelijk en voor veel mensen op de eerste rijen helemaal soms niet te zien. Het 7-koppig orkest, dat veelal klassieke instrumenten bevat, zat naast elkaar tegen de achter- en zijwand van het toneel. Bijzonder knap hoe zij de ingewikkelde muzieklijnen goed konden begeleiden.
Door de soort muziek en de expliciete scènes is de musical niet voor iedereen even toegankelijk. Ondanks dat is de musical wel heel goed te noemen; wordt er vol overgave geacteerd en goed gezongen. De spelers dwingen respect af.
Door: Léon Berkenbosch
Castfoto's: Musicalweb.nl
Scenefoto's: Neeltje Knaap