Grove grappen, luide en lieve liedjes en een hoop mormoonse missionarissen.
Laatst heb ik mijn eerste Thanksgiving gevierd. Een typisch Amerikaans feest met veel vrienden, familie en lekker eten. We deelden allen waar we dankbaar voor zijn. En waar ik op dit moment erg dankbaar voor ben is dat The Book of Mormon naar Nederland komt. Ik heb deze musical al tweemaal mogen aanschouwen op Broadway en hij staat absoluut in mijn top vijf musicals allertijden.
De show ging op op 24 maart 2011 in premiere in the Eugene O’neill op Broadway (voormalig thuis van Spring Awakening), een van de kleinste theaters op Broadway met een capaciteit van 1108. De meningen van het publiek lagen aardig verdeeld. Het grootste deel lag vanaf de eerste minuut al in een deuk, maar een aantal mensen waren zeer beledigd. De show snijdt veel controversiële onderwerpen aan en kan daarom een zure smaak in je mond achter laten.
In de periodes kort naar de première verliet een deel van de mensen de zaal rond de twintigste minuut, als het meest grove nummer van de show te horen is. De (open minded) theater critici waren allen echter razend enthousiast, de musical werd genomineerd voor maar liefst 14 Tony’s en sleep er uieindelijk 9 binnen. Waaronder de meest belangrijke theaterprijs in Amerika: de Tony Award voor beste musical.
The Book of Mormon gaat over twee jonge mormoonse missionarissen die op een nieuwe locatie hun geloof moeten verspreiden. Ze hopen naar Australië, San Francisco en vooral Orlando te worden gestuurd, maar eindigen uiteindelijk naar Oeganda. Niet echt een droomlocatie met haar krijgsheren, AIDS en vliegen die je oogballen eruit bijten. De show zit propvol grappige liedjes, energieke choreografieën, bizarre sets en zoveel breed glimlachende mannen dat je er bijna ongemakkelijk van wordt.
De musical is bedacht en geproduceerd door de makers van South Park. Ikzelf vind South Park niet altijd even grappig, maar had bij deze show tranen in mijn ogen van het lachen. De zaal zit al meer dan zeven jaar iedere avond met minstens 102,5% vol, dit omdat er ‘’standing room’’ kaartjes te koop zijn. Je krijgt dan een plaatsje achterin het theater en bekijkt de show staand. Zo’n succes is het: dat mensen het waard vinden om 3 uur lang te staan.
Ik heb moeite met negatieve dingen bedenken over deze musical. Ik weet natuurlijk niet zeker hoe de voorstelling in Nederland opgevoerd gaat worden, maar ik heb vertrouwen in Carre.
Als je niet gauw beledigd bent, een echte musical-musical wilt zien en een prima woordje Engels spreekt, dan raad ik aan: ga naar Carre. Zie dit spektakel.
Louka Hakvoort is 20 jaar en woont een jaar als Au Pair in Amerika. Eind januari gaat ze (helaas) weer terug naar Nederland. Ze woont op een uur afstand van New York City en woont vrijwel iedere zondag een musical/theaterstuk bij. Haar lievelings musicals zijn Les Miserables, the Book of Mormon, Heathers en Soldaat van Oranje. Speciaal voor Musicalweb.nl schrijft ze over haar ervaringen in de reeks #lifeonbroadway.
