Piek van der Kaaden schrijft speciaal voor Musicalweb.nl over de repetities voor Mozart de Musical die in Wenen plaatsvinden. Piek speelt in Mozart de vrouwelijke hoofdrol Constanze, eerder speelde zij in onder andere Soldaat van Oranje en in De Jantjes. De spektakelmusical zal op 10 december in première gaan in Antwerpen.
Wenen 1784:
Ik loop door een donkere Dommegasse in Wenen. De kaarsen in de straatlantarens zijn al opgebrand. Mijn hakken tikken op de stenen. Op nummer 5 stop ik de sleutel in het slot van de zware deur van ons gloednieuwe appartement en ga de trap op naar de eerste verdieping. Wolgang is nog aan het componeren. Ik zal hem niet storen.
Wenen 2017:
Ik loop door een donkere Uraniastraße in Wenen. Op nummer 2 houd ik mijn hotelpasje voor de kaartlezer, de glazen deuren gaan open en ik neem de lift naar de 8e verdieping. Ruben is nog aan het repeteren. Ik zal hem niet storen.
Ik waan mezelf in de wereld van Constanze Mozart. De vrouw achter het genie Wolfang Amadeus Mozart. Een stoere, eigenwijze en zorgzame vrouw, die als grote liefde van Mozart een turbulent bestaan stond te wachten. Het is aan mij om haar verhaal te vertellen. We repeteren in het prachtige Wenen voor de voorstelling die op 10 december in première zal gaan in de stadsschouwburg van Antwerpen. In de repetitiestudio van het Ronacher Theater werken we aan de scenes met regisseur Robert Wann. De draaischijf draait, de kinderen zijn om op te vreten en de muziek is magistraal.
Dommegasse 5 - 1785:
De huur is hoog en Wolfie verwent mij veel te veel, maar hij zegt dat we het kunnen betalen. Ik bemoei me er maar niet mee. Mijn lief heeft momenteel enkel oog voor het schrijven van zijn nieuwe opera. Ik staar naar de partituren die op de vleugel liggen. Op links hoor ik getjilp. Ik kijk en schrik van het door Wolgang nieuwste, impulsief aangeschafte gezinslid, een vogel. Vanuit de salon klinkt geneurie. Figaro, geschreven door mijn beste vriend en echtgenoot, klinkt al dagen door ons huis.
Mozart Haus - Museum 2017:
Met de cast krijgen wij een privérondleiding door het ‘Mozart Haus’ de vroegere woning van Wolfgang en Constanze. Ik sta met mijn collega’s in het verblijf van ‘onze’ huishoudster en kijk naar een schilderij van Constanze aan de muur. Op links hoor ik het klikken van een camera. Ik kijk en schrik van de grote lens van de fotograaf die onze rondleiding vastlegt. In de volgende ruimte klinkt de opera ‘Figaro’ die op deze toch wel heilige grond, geschreven is door mijn toneel echtgenoot Ruben van Keer.
Wenen 1786:
Van onze huishoudster krijg ik een brief overhandigd. Ik herken het handschrift van mama. Ze schrijft vanuit Munich. Ze vertelt over het werk dat zij en papa verrichten voor de opera. Ze drukt me op het hart het geld dat Wolfgang verdient goed te besteden. Waarom is ze niet gewoon blij voor ons? Wolfgang is momenteel uiterst succesvol. Ik pak papier, inkt en een veer en loop naar de studeerkamer om haar terug te schrijven.
Prater park Wenen 2017:
Tijdens het hardlopen trilt mijn telefoon. Mama verschijnt per facetime op mijn scherm. We kletsen ruim 40 minuten en ik vertel haar over al mijn avonturen hier in Wenen en het repetitieproces. Ze is blij voor me en drukt me op het hart niet vergeten te genieten tussen al het harde werken door. Vandaag ben ik vrij. Na het gesprek vertrek ik naar een café om deze column te schrijven.
De keuken, Wenen 1790:
Carl Thomas speelt in de keuken met de kok. Hij heeft zojuist een uur zijn piano geoefend. Een uur is lang voor een jongetje van zes. De kleine spring in het veld lijkt sprekend op zijn vader. Hij is zeer muzikaal, leert snel en heeft potentie. Het doet mij verdriet dat hij zijn vader, waar hij zo naar opkijkt, zo weinig ziet. “Hebben u en papa weer ruzie?” vroeg hij mij vanochtend toen Wolfgang weer eens niet was thuisgekomen. God sta me bij dat hij niet zijn vader achterna gaat.
De kantine Wenen 2017:
Onze Amade’s Dries, Linde en Anneleen spelen verstoppertje in de pauze. Ze hebben zojuist van 10:00 tot 14:00 uur hun piano en scenes geoefend. 4 uur is lang voor kinderen van negen. Als stuiterballen rennen ze door de studio. Met name Dries zou zo een zoon van Ruben kunnen zijn. Hij is zeer muzikaal, leert snel en heeft potentie. Het verwarmt me om te zien dat hij bij de repetities met ingehouden adem, op het puntje van zijn stoel, kijkt naar wat er op de vloer gebeurd. “Zijn jullie in het echt ook verliefd Piek?” vroeg hij mij toen we klaar waren met onze liefdesscene. Dit kereltje gaat nog velen harten breken.
Dommegasse 5 1791:
De dokter komt vanmiddag langs. Mijn handen jeuken om Wolfgang eindelijk eens tot rust te brengen. Hij blijft maar bezig aan zijn requiem opdracht maar hij is te zwak. Hoe ben ik een goede echtgenote die van hem blijft houden ondanks dat hij telkens de verkeerde keuzes maakt? Hij komt enkel nog thuis om te slapen of componeren. Het voelt eenzaam en toch heb ik hem lief. Hij glijdt steeds verder van mij weg. Alles draait om hem en zijn muziek. Ik ben ‘de vrouw van’ geworden.
Kamer 802 Adagio Hotel Wenen 2017:
Ik krijg een mail van Katja, onze stage manager. Morgen is Constanze dag. Mijn handen jeuken om mijn scenes en liedjes te gaan behandelen met de regisseur. Meteen voel ik ook spanning opkomen. Hoe speel ik een vrouw die intens van haar man houdt, hem zo bewonderd maar daarin ook eenzaam is? De rol van ‘de vrouw van’ is mij niet onbekend. Als liefje van verzetsheld Erik Hazelhoff in Soldaat van Oranje de musical had ik een soort gelijke positie in de rol van Charlotte. Maar in die voorstelling is deze verhaallijn enigszins geromantiseerd. Constanze daarentegen is een echt mens geweest. Ze heeft in deze straten gelopen, ze is getrouwd in de Stephansdom Kathedraal, heeft gedanst op feestjes, haar man lief gehad en hem zien instorten. Wat een leven, wat een verhaal. Het maakt me enigszins melancholiek.
Deze twee weken in Wenen zullen waarschijnlijk de meest bijzondere voorbereiding zijn op een rol die ik ooit mee ga maken. Ik wil dit alles absorberen en meenemen op de bühne. Mijn Wolfie net zo steunen als zij dat deed voor die van haar. Achter elke succesvolle man staat immers een dijk van een vrouw. Ik hoop maar dat ik haar eer aan doe.
Mozart de Musical is vanaf 10 december te zien in Stadsschouwburg Antwerpen.
Foto's: Herwig Prammer – VBW
